LISTY,PRZEMÓWIENIA

Drogi Biskupie Józefie!
Wprawdzie (piszę) na kartce z Bożego Narodzenia, choć jesteśmy już
w Wielkim Poście. List Wielkopostny Biskupa Gorzowskiego otrzymałem
- w sam raz na rekolekcje. A poza tym otrzymałem inny list, osobisty,
który bardzo mnie pokrzepił i uradował (tym się też tłumaczy Boże
Narodzenie na tej kartce). Bóg zapłać za to wszystko, a zwłaszcza za
pamięć o starym, ale jeszcze nie całkiem nieudolnym.
(25 II 1991)

1. List Ojca Świętego Jana Pawła II do bpa W. Pluty z okazji 25-lecia nominacji na biskupa w Gorzowie Wlkp.

Czcigodnemu Bratu Wilhelmowi Plucie
BISKUPOWI GORZOWSKIEMU
Nigdy nie mogłoby się to zdarzyć Czcigodny Bracie, byśmy zapomnieli o owym wspaniałym dniu, o czwartym lipca, w którym przed dwudziestu pięciu laty zostaliśmy obaj włączeni do Grona Apostołów i równocześnie przeznaczeni do różnorakiej posługi biskupiej pośród duchowieństwa i wiernego ludu Ojczyzny Naszej.
 
Z rozrzewnieniem wspominając teraz razem z Tobą te początki naszego Biskupstwa, radośnie gratulujemy Ci tych wszystkich cnót i działań biskupich, które w tym długim okresie czasu, w Tobie Prześwietny Pasterzu Gorzowski, - tak, wyraźnie zajaśniały. Bo zaiste niezbadane są drogi Pana, który cudownie uzdalnia i prowadzi swych wybranych, by ludziom nieśli jak najobfitsze owoce zbawienia i łaski.
 
Polem Twej wspaniałej działalności przez cały ten czas jest Wspólnota Gorzowska, od jej początków aż do stanu dojrzałej Diecezji. Wiemy na równi z Tobą, jak rozległy to był teren i jak ogromne jego duszpasterskie potrzeby. Zadbałeś o nie w pochwały godny sposób, a nawet zaspokoiłeś je obficie. Wyposażyłeś bowiem Kościół Gorzowski w potrzebne instytucje, umocniłeś go nauczaniem katechetycznym; ubogaciłeś kapłańskimi powołaniami. O tym wszystkim dowiadywaliśmy się już wtedy, gdyśmy tam przebywali; a teraz choć tam nieobecni, szczerze się tym radujemy.
 
Przyjmij więc to braterskie pozdrowienie, które Ci przesyłamy razem z zapewnieniem, że modlić się będziemy,
byś Ty z obchodu tego Biskupiego Jubileuszu wyniósł wiele zadowolenia; a Owczarnia Gorzowska światło i radość na przyszłe lata. Niech to zapewni i niech to sprawi Apostolskie Błogosławieństwo, którego Tobie, Twemu Biskupowi Pomocniczemu, całemu duchowieństwu i wszelkiemu Ludowi Diecezji, z całą miłością w Panu udzielamy.
Z Watykanu,
dnia 30 miesiąca czerwca Roku Pańskiego 1983,
piątego Naszego Pontyfikatu.
Jan Paweł II - papież

2. List bpa W. Pluty do Ojca Świętego Jana Pawła II z podziękowaniem za życzenia

Gorzów Wlkp., dnia 12 września 1983 r.
Wasza Świątobliwości,
Ojcze Święty!
I. Uradowany i wzruszony WASZEJ ŚWIĄTOBLIWOŚCI listem z życzeniami na mój srebrny jubileusz otrzymania sakry biskupiej - dziękuję najserdeczniej: - za te pełne serdeczności i rozwagi słowa listu,
- za błogosławieństwo apostolskie dla mnie i innych osób,
- nade wszystko za Waszej Świątobliwości wielkie, miłujące, ludzkie Serce, przebogacone miłością Boską, czerpaną w Sercu Zbawiciela: tą w Sobie rozmodleniem i ofiarnym życiem pielęgnowaną miłością, ujawnianą z całą konsekwencją w całym dosłownie świecie.
 
WASZA ŚWIĄTOBLIWOŚĆ przekonuje o słuszności całej treści Encykliki "Dives in misericordia" „że sprawiedliwość sama nie wystarcza... jeśli nie dopuści się do kształtowania życia ludzkiego owej głębszej mocy, jaką jest miłość". Jest mi potrzebą serca podziękować WASZEJ ŚWIĄTOBLIWOŚCI za wiele innych dowodów miłości do mnie - a szczególnie za te tak ciepłe słowa do mnie kilka razy skierowane w Czasie pielgrzymki do Polski w tym roku, i w obecności wielu tak poważnych osób - z taką pokorą ujawniane. Słowa życzeń czytane kilka razy wobec tłumów oraz pokorne słowa wprost przyjacielskiej dobroci, ujawnianej w czasie pielgrzymki, wzruszały i radowały serce polskich tłumów.
 
II. A ponieważ i WASZA ŚWIĄTOBLIWOŚĆ będzie wkrótce własnej Sakry przeżywał Jubileusz, dołączam się do milionów ludzi, którzy rozumem, sercem - miłością ludzką i Bożą, będą ogarniać WASZEJ ŚWIĄTOBLIWOŚCI ten dla ludzkości wspaniały dar Nieba, jakim jest Osobowość WASZEJ ŚWIĄTOBLIWOŚCI.
 
Moje życzenia? Niech słowa mojego podziękowania za dary będą ich treścią i niech WASZA ŚWIĄTOBLIWOŚĆ niesie te dary przez wiele lat na cały świat i w całą ludzkość - z łaski Nieba, bo tylko z Nieba one pochodzą. ,,Spiritus Sanctus sic nos ad agendum inclinat, ut nos voluntarie agere faciat, inquantum nos amatores Dei instituit." (S. Thom., C. Gentiles IV, 22) O to - modlę się dla WASZEJ ŚWIĄTOBLIWOŚCI!
 
WILHELM PLUTA
BISKUP GORZOWSKI

3. List Ojca Świętego Jana Pawła II do bpa W. Pluty

Drogi Biskupie Wilhelmie !
Bóg zapłać za pamięć i list. Z zainteresowaniem zaglądam do książki „W trosce o życie wewnętrzne" pamiętając jeszcze o tamtej poprzedniej, która mi dużo dała. Pisałem o tym. Dziękuję Duchowi Świętemu za to, że Biskup Gorzowski jest człowiekiem wielkiej modlitwy, życia wewnętrznego, nieustającego dojrzewania w łasce. Że czyni to również szczególnym przedmiotem swojej pasterskiej troski względem kapłanów i względem wszystkich. Niech cała ta niestrudzona działalność przynosi błogosławione owoce.
Życzę tego z całego serca - i proszę o to za pośrednictwem Matki Bożej Łaski.
Watykan 1 listopada 1985 r.
Jan Paweł II, papież

4. List bpa J. Michalika do Ojca Świętego z zaproszeniem do złożenia wizyty apostolskiej w czasie podróży do Polski

Biskup Gorzowski
Znak: A 1-1/89
Gorzów Wlkp., 13 kwietnia 1989 r.
Ojcze Święty,
w imieniu diecezji gorzowskiej pragnę zaprosić Waszą Świątobliwość do Gorzowa Wlkp. w czasie najbliższej podróży apostolskiej do Polski. Z apostolską wizytą Następcy św. Piotra wiążemy nadzieję na ożywienie duszpasterskie i Boże błogosławieństwo, które, jak można stwierdzić - we wszystkich wypadkach wiążą się z odwiedzinami lokalnych Kościołów. A młoda diecezja nasza, pracująca ciągle w niełatwych warunkach, szczególnie tej pomocy potrzebuje. Z treścią bulli zezwalającej na koronację cudownego obrazu Matki Bożej Rokitniańskiej - Cierpliwie Słuchającej, wyczuwamy więź łączącą Waszą Świątobliwość z diecezją gorzowską poprzez wspomnienie w bulli pobytu na tych naszych ziemiach i modlitwy zanoszonej przed Jej obrazem w świątyni Rokitniańskiej. W serdecznej pamięci przechowujemy te fakty odwiedzin kardynała Karola Wojtyły na ziemi gorzowskiej i szczycimy się okolicznością, że śp. bp Wilhelm Pluta darzył wielką miłością Waszą Świątobliwość, z którym też razem został powołany do pełni kapłaństwa. Odwiedziny Waszej Świątobliwości ziemi gorzowskiej, która u zarania naszego chrześcijaństwa dała Kościołowi Pięciu Świętych Braci - Pierwszych Polskich Męczenników, napełnią radością serca całej naszej wspólnoty diecezjalnej i pomogą nam uczynić owocniejszym dzieło rozpoczęte przez Poprzedników i z niemałym trudem realizowane aż po dzień dzisiejszy.
Po synowsku dłonie całuję
+ Józef Michalik
5. Przemówienie bpa J. Michalika w czasie Mszy św. w Watykanie i poświęcenia korony
dla Matki Bożej Rokitniańskiej
Umiłowany Ojcze Święty,
do dzisiejszego spotkania przygotowywaliśmy się od dawna w najgłębszym przekonaniu, że nie ma programów duszpasterskich ani dróg do pogłębienia wiary, jak tylko w jedności z Następcą św. Piotra. Dlatego przybyli tu do Wiecznego Miasta przedstawiciele wszystkich parafii oraz wszystkich środowisk duszpasterskich diecezji gorzowskiej, diecezji, która wydała pierwszych polskich świętych - Braci Męczenników z Międzyrzecza. Chcemy przedstawić program duszpasterski naszej diecezji, który przez kilka lat koncentrujemy wokół sanktuarium rokitniańskiego, gdzie w swym obrazie czczona jest Matka Jezusowa, ogłoszona już w 1946 roku Patronką diecezji gorzowskiej. Chcemy "okrywać na nowo" heroiczną wiarę Maryi "i iść z Nią nieustannie na spotkanie Ducha Świętego, który zapoczątkował Kościół i dalej prowadzi dzieło uświęcenie, aby coraz lepiej poznawać zbawczą tajemnicę Chrystusa" /por. Jan Paweł II, Redemptoris Mater, 27/.
Przygotowanie do koronacji Matki Bożej Rokitniańskiej oparliśmy na wysiłkach duszpasterskich zmierzających do rozmodlenia rodzin i całej diecezji - idea ta bowiem była szczególnie droga niezapomnianemu i świątobliwemu biskupowi Wilhelmowi Plucie. Przywieźliśmy ze sobą koronę dla Królowej Rokitniańskiej, o której poświęcenie gorąco proszę Waszą Świątobliwość. Powstała ona z darów duchowych kapłanów diecezjalnych i zakonnych, sióstr zakonnych i rzeszy wiernych. Broniliśmy się przed zbieraniem ofiar materialnych na jej zakupienie i dlatego do złożenia ofiary miał prawo wyłącznie ten, kto najpierw złożył cenniejszą ofiarę - dar duchowy. Odpowiedź wszystkich parafii była niezwykła - trudno wyliczyć zobowiązania modlitewne, zwycięstwa nad sobą, próby walki z nałogiem, przyjęte niechciane życie dziecka, stałą i długofalową opiekę nad nieuleczalnie chorymi, a nawet ofiarę oddania na służbę Maryi samego siebie...
Oto dary czynnej miłości, które przynosimy tu, do Namiestnika Chrystusowego, aby potem złożyć je w dniu koronacji 18 czerwca naszej Matce, w nadziei na nowe powołania kapłańskie tak bardzo potrzebne naszej diecezji. Ufamy, że i na przyszłość Pani Cierpliwie Słuchająca, Patronka Rokitniańska, nie odmówi opieki swojemu ludowi. Na koniec dziękuję za to wspaniałe, ojcowskie spotkanie, które wynagradza niewygody podróży, pragnę jeszcze powiedzieć, że Rokitno nie zapomni o Ojcu świętym i o Jego polskich współpracownikach, wystawionych tu na urok jasnego włoskiego nieba, ale i na podmuchy wiatrów miotających Piotrową łodzią. Modlimy się, aby wśród wszystkich narodów, poczynając od gościnnej ziemi włoskiej, rosła liczba ludzi mocnej wiary i głębokiej miłości do Waszej Świątobliwości, który nikomu nie daje się wyprzedzić w służbie Bogu i człowiekowi naszych czasów. W imieniu całej diecezji przekazać również pragnę gorące zaproszenie do odwiedzenia Gorzowa w czasie najbliższej podróży do Polski.
Watykan, 22 kwietnia 1989 r.
+ Józef Michalik

6. Homilia Ojca Świętego Jana Pawła II w czasie Mszy św. do pielgrzymów gorzowskich (Watykan, 22.04.1989 r)

1. "Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie jego moc i będziecie moimi świadkami ... aż po krańce ziemi" (Dz 1,8).
W tych słowach zwraca się do nas dzisiejsza liturgia uroczystości świętego Wojciecha, Biskupa i Męczennika, głównego Patrona Polski. Święty Wojciech, otrzymawszy tę moc Ducha Świętego, stał się heroicznym świadkiem Chrystusa i Jego Ewangelii nie tylko w Pradze czeskiej, ale "aż po krańce ziemi" - na ziemi pomorskiej, gdzie swoje świadectwo przypieczętował śmiercią męczeńską. Podobne świadectwo - za przykładem świętego Wojciecha - złożyło pięciu Braci Męczenników na ziemi międzyrzeckiej, należącej do diecezji gorzowskiej, z której Wy, umiłowani Bracia i Siostry, przybywacie w pielgrzymce do Rzymu.
 
2. Serdecznie witam i pozdrawiam wszystkich pielgrzymów: biskupa diecezji - Józefa, biskupa pomocniczego - Pawła, kapłanów diecezjalnych i zakonnych, siostry, przedstawicieli seminarium duchownego i wszystkich parafii oraz środowisk życia i codziennej pracy. W Was i przez Was pozdrawiam całą wspólnotę Ludu Bożego diecezji gorzowskiej. Pierwsza Wasza diecezjalna pielgrzymka do grobu świętego Piotra daje nam okazję, aby objąć wspólną modlitwą tych niestrudzonych administratorów diecezji, biskupów i kapłanów, którzy od pierwszych lat powojennych z wielkim zapałem i poświęceniem służyli Ludowi Bożemu i budowali Kościół na tych ziemiach. Wielu z nich znałem osobiście. Wielokrotnie też bywałem ich gościem, zwłaszcza biskupa Wilhelma Pluty.
 
3. Wasza pielgrzymka do Rzymu odbywa się w ramach diecezjalnego programu duszpasterskiego, którego realizację wiążecie z Sanktuarium Rokitniańskim, gdzie w swoim obrazie doznaje czci Matka Boża Cierpliwie Słuchająca, ogłoszona w roku 1946 Patronką Diecezji. To Ona, Maryja z Nazaretu, doznała tej łaski w sposób wyjątkowy i niepowtarzalny, że "Duch Święty zstąpił na Nią i moc Najwyższego osłoniła Ją" (por. Łk 1, 35). Stała się Matką Chrystusa, Odkupiciela człowieka. Nic więc dziwnego, że kościół gorzowski, wraz z Kościołem Powszechnym, pragnie widzieć i widzi Maryję "po macierzyńsku obecną i uczestniczącą w licznych i złożonych sprawach, których pełne jest dzisiaj życie jednostek, rodzin i narodów; widzi Ją jako Wspomożycielkę ludu chrześcijańskiego w nieustannej walce dobra ze złem, aby nie ’upaść’, a w razie upadku, aby ’powstać’ (Redemptoris Mater, 52). Wyrazem tej Waszej wiary ma być koronacja Matki Jezusowej w obrazie Sanktuarium Rokitniańskiego, do której tak gorliwie się przygotowujecie. Przywieźliście też z sobą koronę z prośbą o poświęcenie. Korona ta ma szczególną wartość, gdyż została ufundowana przez tych diecezjan, którzy złożyli jednocześnie dary duchowe: dar dobrego czynu, dar wyrzeczenia, dar przezwyciężenia nałogów i słabości, dar gorliwych modlitw i zobowiązań podjętych w wewnętrznym dialogu sumienia, dar przyjęcia poczętego życia... Błogosławię więc tę koronę, aby zdobiła skronie Pani Rokitniańskiej.
 
4. "Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami". Jakże dziś potrzeba współczesnemu światu tej mocy ducha! Jakże potrzeba tam mocy Kościołowi, aby był wiernym świadkiem Chrystusa "aż po krańce ziemi"! Jakże potrzeba tej mocy Ducha Świętego całemu Kościołowi gorzowskiemu i wszystkim, którzy go stanowią: kapłanom, rodzinom zakonnym, wspólnotom parafialnym i rodzinnym, dzieciom i młodzieży; środowiskom duszpasterskim
i wychowawczym; wszystkim ludziom pracy na roli i w przemyśle, a także ludziom chorym, cierpiącym i steranym życiem.
W sposób szczególny potrzeba tej mocy ludziom młodym, aby wnieśli w życie społeczne zapał do ofiarnej, rzetelnej pracy dla wspólnego dobra, w nadziei na lepsze jutro Ojczyzny. Za przyczyną Pani Rokitniańskiej modlę się wraz z Wami o tę moc zstępującego Ducha Pocieszyciela słowami hymnu brewiarzowego:
        "Ojcze, Stwórco wszechświata,
        Poślij Ducha swojego,
        Aby serca rozpalił Ogniem czystej miłości.
        Duchu, spójni i jedności,
        Przyjdę i naucz nas prawdy,
        Bądę nam światłem nadziei,
        Prowadę drogą pokoju". Amen.

7. List Ojca Świętego Jana Pawła II do bpa A. Dyczkowskiego z okazji Jubileuszu 50-lecia Administracji Apostolskiej w Gorzowie

Drogi Księże Biskupie,
W tym roku Diecezja Zielonogórsko-Gorzowska obchodzi pięćdziesięcioletnią rocznicę ustanowienia Administracji Apostolskiej w Gorzowie Wielkopolskim. Włączam się w ten Jubileusz poprzez modlitwę i duchową obecność.
 
Początki Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej sięgają trudnych powojennych czasów. Dzięki ofiarnej pracy Biskupów, pełnej poświęcenia i odwagi posłudze kapłanów, zakonników i sióstr zakonnych oraz ludzi świeckich, w szybkim tempie zostało zorganizowane życie religijne tworzącej się Administracji Apostolskiej.
 
Chciałbym tutaj przywołać na pamięć przede wszystkim postać i zasługi śp. Biskupa Wilhelma Pluty, Pasterza o niezwykłej gorliwości, którego znałem osobiście i bardzo ceniłem; a także osobą jego następcy - Biskupa Józefa Michalika, obecnie Metropolity Przemyskiego.
 
Młody Kościół na Ziemi Lubuskiej, poprzez swe instytucje dobroczynne pospieszył także z ofiarną pomocą materialną oddanym jego duchowej trosce wiernym. Powstała wówczas dobrze zorganizowana sieć kościelnych sierocińców, przedszkoli, zakładów wychowawczych, szpitali, stacji opieki nad matką i dzieckiem oraz misji dworcowych i kuchni parafialnych. W ten sposób Ko ściół dał swój własny wkład w coraz większą integrację z macierzą ziem po wiekach odzyskanych.
 
Pragnę wyrazić szczere uznanie dla tych wszystkich, którzy oddali się bez reszty sprawie Bożej i w duchu chrześcijańskiej solidarności szli z pomocą człowiekowi, dzieląc z nim cierpienia i obawy, nadzieje i radości. Zmarłych polecam miłosierdziu Bożemu.
 
Wraz z całą Wspólnotą Diecezjalną składam dzięki Bogu Ojcu, Stwórcy i Panu dziejów za to wielkie dziedzictwo wiary, za niezgłębioną tajemnicę uświęcenia i duchowego wzrostu dokonującego się w ciągu tych pięćdziesięciu
lat sercach ludu tej Ziemi. Wasze obchody rocznicowe włączają się w okres przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Życzę, aby ten „czas łaski", poprzez odpowiednie inicjatywy duszpasterskie przyniósł odnowę duchową całej Wspólnoty Kościoła Zielonogórsko-Gorzowskiego, by uwrażliwił sumienia na prawdę Ewangelii, ożywił wiarę oraz rozbudził w każdym wierzącym prawdziwą tęsknotę za świętością - by „w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu" (por. 2 KOR 4,15).
 
Matce Jezusa, Pani Cierpliwie Słuchającej z Rokitna, zawierzam umiłowaną Diecezję Zielonogórsko-Gorzowską. „Niechaj pokorna Dziewica z Nazaretu, która przed 2000 lat dała światu Słowo Wcielone, prowadzi ku Temu, który jest <światłością prawdziwą, oświecającą każdego człowieka> (J 1,9)" (Tertio Millennio Adveniente, n,59).
 
Księdzu Biskupowi, Księżom Biskupom Pomocniczym, Kapłanom, Rodzinom zakonnym żeńskim i męskim oraz wszystkim wiernym, na czas jubileuszowych obchodów udzielam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa: w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.
Watykan, dnia 15 sierpnia 1995 r.
Jan Paweł II

Biskup Adam Dyczkowski
Ordynariusz Zielonogórsko-Gorzowski

8. Telegram z okazji 18 rocznicy Pontyfikatu

Ojcze Święty !
Biskupi, kapłani, przedstawiciele grup parafialnych i stowarzyszeń oraz wszyscy wierni modlą się o jak najszybszy powrót Jego Świątobliwości do pełni sił fizycznych.
 
Z okazji 18 rocznicy wyboru na Stolicę Piotrową życzymy radości z owocowania dzieła ewangelizacji prowadzonej w tym czasie, szczególnie przez podróże apostolskie do ludów i narodów całego świata. Radujemy się bardzo z cudownej przemiany, jaka dokonała się we Francji pod wpływem ostatniej wizyty pasterskiej.
Mamy nadzieję, że pielgrzymowanie Waszej Świątobliwości do Ojczyzny w przyszłym roku doprowadzi do podobnej odnowy duchowej w Narodzie Polskim. W tej intencji modlimy się często.
W imieniu całej Rodziny Diecezjalnej serdecznie i gorąco zapraszam do Gorzowa.
Adam Dyczkowski
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski
 
Hierarchia
Statystyka
Kalendarium
Instytucje
Dekanaty
Męczennicy
Sanktuaria
Menu
 
Seminarium
Zakony
W diecezji
Biskup
W Gorzowie
Listy
Papież
Webmaster