Ekscelencje, Szanowni Panowie Prezydenci,
Wasza obecność w Gnieźnie, w chwili gdy obchodzimy uroczyście
tysiąclecie męczeństwa św. Wojciecha, posiada szczególną wymowę. Witam
was z szacunkiem w tym wyjątkowym momencie i dziękuje za to, że zechcieliście
przybyć, aby wraz z Kościołem oddać cześć temu wielkiemu Świętemu, w miejscu,
gdzie znajduje się jego grób.
Przed dziesięciu laty, ks. kard. Franciszek Tomáąek powiedział,
że św. Wojciech jest "symbolem duchowej jedności Europy". Istotnie,
pamięć o tym wielkim Świętym pozostała szczególnie żywa w środkowej Europie.
Dowodzi to, że ludy tego kontynentu mają głęboką świadomość, iż są spadkobiercami
dziedzictwa tych misjonarzy, którzy z mocą głosili na ich ziemiach wiarę
chrześcijańską i zaszczepili w ich kulturze chrześcijańską wizję człowieka.
Św. Wojciech, urodzony w Czechach, w epoce bliskiej jeszcze
czasom, gdy Cyryl i Metody rozpoczynali ewangelizację Słowian, potrafił
- wzorem swoich wielkich poprzedników - łączyć duchowe tradycje Wschodu
i Zachodu. Zdobywszy wykształcenie w Magdeburgu, został kapłanem, a potem
biskupem w Pradze. Poznał Rzym, stolicę papieży i Pawię. Pielgrzymował
też do Francji. Przebywał w Moguncji, gdzie zaprzyjaźnił się z cesarzem
Ottonem III. Jako apostoł pogan, w swej ostatniej misji dotarł do wybrzeży
Bałtyku. Był człowiekiem głębokiej duchowości. W ciągu krótkiej działalności
misyjnej wpisał się na trwałe w dzieje kilku narodów. Polska uznaje św.
Wojciecha za jednego ze swoich głównych patronów i ze czcią przechowuje
jego relikwie wśród swoich najcenniejszych skarbów.
Świadectwo św. Wojciecha jest nieprzemijające, gdyż cechuje
je przede wszystkim umiejętność harmonijnego łączenia różnych kultur. Jako
człowiek Kościoła zawsze zachowywał niezależność w niestrudzonej obronie
ludzkiej godności i podnoszeniu poziomu życia społecznego. Z duchową głębią
doświadczenia monastycznego podejmował służbę ubogim. Wszystkie te przymioty
osobowości św. Wojciecha sprawiają, że jest on natchnieniem dla tych, którzy
dziś pracują nad zbudowaniem nowej Europy, z uwzględnieniem jej korzeni
kulturowych i religijnych.
|